راه اهل استقامت، صراط مستقیم است که خداوند بهترین بندگانش را به آن صفت شناسانده است:

«ما را به راه راست هدایت کن، راه کسانی که آنان را مشمول نعمت خود ساختی.»[1]

 از این رو پیامبران، صدیقان، شهیدان و صالحان که بندگان نعمت یافته خدایند، اهل استقامت هستند و هر کس پیرو خدا و رسول او باشد، با آنان همراه می­گردد و از استقامت­کنندگان به شمار می­آید.[2]

درسوره نساء اینچنین آمده است که:

«و آنان را به راه راست، هدایت می­کردیم و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند،(در روز رستاخیز) همنشین کسانی خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آنان تمام کرده؛ از پیامبران و صدیقان و شهدا و صالحان، و آنها رفیق­های خوبی هستند.»[3]

[1]-ترجمه آیت الله مکارم شیرازی، سوره حمد، آیه 6و7.

[2]-دائرة المعارف قرآن کریم، دفتر تبلیغات اسلامی، قم، دوم، 1386ش، ج3، ص149.

[3]-ترجمه آیت الله مکارم شیرازی، سوره نساء، آیه 68و69.

 خ___________دایا

آنچه را که خیر و خوب ما در آن است به ما عطا فرما

خواه آنرا به دعا بخواهیم خواه نخواهیم

اماشر و بدی را از ما دور ساز

ولو اینکه به دعا طلب کرده باشیم

 کتاب:ترجمه مفاتيح الجنان

نویسنده: حضرت آیت الله حسین انصاریان

اربعين سيد الشهدا عليه السّلام مصادف با روز بيستم صفر است، شيخ طوسى در كتاب تهذيب و مصباح از حضرت حسن عسگرى عليه السّلام روايت كرده: نشانه‏هاى مؤمن پنج چيز است: پنجاه‏ويك ركعت نماز گذاردن، كه مراد هفده ركعت واجب، و سى‏وچهار ركعت نافله [مستحب‏] در هر شب و روز است، و زيارت اربعين، و انگشتر به دست راست نمودن، و پيشانى را در سجده بر خاك نهادن، و بلند گفتن «بسم اللّه الرّحمن الرّحيم» كيفيت زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام در روز اربعين به دو صورت رسيده: اول: زيارتى است كه شيخ در دو كتاب تهذيب و مصباح از صفوان جمّال روايت كرده، كه صفوان گفت: مولايم امام صادق عليه السّلام درباره زيارت اربعين به من گفت: هنگامى‏كه قسمت قابل توجهى از روز برآمده، بخوان:

 هشتم زيارت اءربعين است يعنى بيستم صفر شيخ درتهذيب و مصباح روايت كرده از حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام كه فرموده علامات مؤ من پنج چيز است پنجاه و يك ركعت نماز گذاشتن كه مراد هفده ركعت فريضه و سى و چهار ركعت نافله است در هر شب و روز و زيارت اربعين كردن و انگشتر در دست راست كردن و جبين را در سجده بر خاك گذاشتن و بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمن الرَّحيمِ را بلند گفتن و كيفيّت زيارت حضرت امام حسين عليه السلام در اين روز به دو نحو رسيده يكى زيارتيست كه شيخ در تهذيب و مصباح روايت كرده از صفوان جمّال كه گفت فرمود به من مولايم حضرت صادق عليه السلام در زيارت اربعين كه زيارت مى كنى در هنگامى كه روز بلند شده باشد و مى گوئى :

 زيارت اربعين امام حسين(ع) يكي از نشانه هاي شيعه است. مرحوم شيخ طوسي(ره) در اين باره روايتي را از امام حسن عسكري(ع) نقل كرده اند: «علامت مؤمن (شيعه) پنج چيز است: نماز 51 ركعتي (17 ركعت واجب و 34 ركعت مستحبي و نافله)، زيارت اربعين، انگشتر در دست راست، پيشاني را در سجده بر خاك نهادن و بسم الله الرحمن الرحيم را بلند گفتن.» (تهذيب الاحكام، ج 6، ص 52؛ مصباح، كفعمي، ص 648.)

 چكيده

حضرت زينب(عليها السلام) داراي اوصاف جدّهاش حضرت خديجه(عليها السلام) بود. اين بانوي با عظمت افزون بر ويژگيهايي مانند عفّت، صبر، عقيله بنيهاشم، عالمه غيرمعلَّمه و شريكةالحسين بودن، نقش سرنوشتسازي در نهضت كربلا و حفظ اين قيام عظيم داشت. در تكوّن شخصيت حضرت زينب(عليها السلام)، عامل وراثت، تربيت و محيط نقش بنيادين داشتند. بدين لحاظ، در پي حادثه كربلا، حضرت زينب(عليها السلام)مسئوليت سنگيني عهدهدار گرديد. امام حسين(عليه السلام) پديدآورنده نهضت بود، ولي ادامهدهنده آن خواهرش حضرت زينب(عليها السلام) گرديد. اين بانو پس از شهادت امام حسين(عليه السلام) و ياران ايشان در كربلا، در كوفه و شام، رسالت خويش را به خوبي انجام داد و با استفاده از فرصتها، ضربههاي كاري بر دشمن وارد ساخت. حضرت زينب(عليها السلام) با خطبههاي آتشين خويش، تبليغات دروغين بنياميّه را خنثا نمود. ايشان مردم كوفه را به خاطر پيمانشكنيشان، از خواب غفلت بيدار ساخت و نيز هياهوي تبليغات دروغين يزيد در ميان مردم شام را برملا ساخت و زمينه انقلاب را در كوفه و شام فراهم نمود، به گونهاي كه يزيد با دستپاچگي از كار خود اظهار ندامت نمود و اهلبيت پيامبر(عليهم السلام) را با قافلهسالار آن، حضرت زينب(عليها السلام)، با احترام فراوان به مدينه بازگرداند. هدف نوشتار حاضر بررسي شخصيت حضرت زينب(عليها السلام)، جايگاه رسالت ايشان و به انجام رسانيدن آن است.........

 گاهي درتاريخ، انسانهاي بزرگ و ارجمندي يافت مي شوند که مدال افتخار انسانيت را مي گيرند و بر قله رفيع شکوه و جلال مي ايستند و از محدوده زمان خود پا فراتر نهاده و زندگي شان براي هميشه در پيشاني تاريخ مي درخشد و همواره الگويي بزرگ براي انسانهاي حقجو مي شوند. اين  افراد براي خود آفريده نشده اند بلکه متعلق به همه نسل هاي بعد از خود هستند.

حضرت زينب (س)، دختر امام علي (ع) و حضرت فاطمه (س) نمونه بارزي از اين افراد مي باشد. زندگي سراسر حادثه و مصيبت ايشان که با حادثه جانسوز کربلا گره خورده، تبيين کننده  اهداف نهضت عظيم عاشورا و رسالت جدّ بزرگوار و امامان خويش است.

 پس از آنکه یزید چوب به لب و دندان حسین علیه السلام زد و اشعار کفر آمیزی خواند، زینب به پا خواست و این خطبه را ایراد فرمود: « به نام خداوند بخشنده و مهربان. خداوند جهانیان را حمد و سپاس می‌گویم و بر پیامبر اسلام و خاندان او درود می فرستم. خداوند متعال حقیقت را نیکو بازگو فرمود، آنجا که در قرآن بیان داشت: « کار کسانی که زشتکاری و گناه انجام داده‌‌اند، به جایی رسید که آیات خدا را دروغ شمردند و آنها را به مسخره گرفتند.»

 امام مهدی (سلام الله علیه) :

مَلعونٌ مَلعونٌ مَن أخَّرَ الغَداةَ إلى أن تَنقَضِيَ النُّجومُ.

از رحمت خدا به دور است كسى كه نماز صبح را تا ناپديد شدن ستارگان به تأخير اندازد.

بحارالأنوار - ج 52 - ص 15

 امیر المؤمنین (ع ) به زنان سلام می کرد، ولی دوست نداشت به زنان جواب سلام کند و می فرمود :  می ترسم از صدای آنان خوشم بیاد و گناهانم بر ثوابم فزونی گیرند. ( مکارم ، ص 451)